Je hebt gelijk dat 30-30 en 40-40 hetzelfde zijn wat betreft de mogelijke toekomstige resultaten voor een spel. Een speler moet vanaf dat punt met twee winnen (uitgaande van een advertentiescore).

Eén antwoord op de vraag in de titel: 'Is er een reden waarom 30-30 in tennis niet "deuce" wordt genoemd?' is dat het is wat er in de regels staat. De gids voor scoren van USTA zegt bijvoorbeeld expliciet dat "Deuce" 40-40 is.

Ik denk echter dat het echte antwoord in één woord kan worden samengevat: traditie. Tennis bestaat al honderden jaren. Een score van 30-30 wordt al lang "30-30" of "30 allemaal" genoemd, maar 40-40 wordt al lang "Deuce" genoemd. Er is geen dwingende reden om te veranderen en veel mensen houden van de dingen zoals ze zijn, terwijl het nu veranderen van dingen sommige mensen in verwarring zou brengen - althans voor een korte tijd.

Dat gezegd hebbende, het feit dat de score de hetzelfde in een toestandmachine wordt al enige tijd herkend. Door blessures stopte ik met spelen, maar toen ik een paar decennia geleden speelde, kende ik mensen die de score als "Deuce" of "30-Deuce" zouden geven op 30-30.

Deuce impliceert dat beide spelers hun maximum per spel hebben gescoord zonder het spel te winnen. Het noemen van 30-30 'deuce' weerspiegelt dit niet. Evenzo betekent het gebruik van 'voordeel' voordat echte deuce is bereikt niet dat beide spelers hun spel maximaal hebben gescoord zonder het spel te winnen.

Deze gewoonte verandert het spel niet, toch?

Je hebt gelijk, dit heeft geen invloed op wie een spel wint. Het zal de statistieken veranderen (soms, als je een wedstrijd op televisie bekijkt, zie je zoiets als "Deuce # 9" als het een bijzonder lang spel is - je scoremethode zou er een extra aan toevoegen). Een andere gelijkwaardige manier om naar een tennisspel te kijken, is dat het beste-van-6-moet-winnen-met-2-punten is.

Met betrekking tot "40-40": bij tennis (ook bekend als echt tennis), wanneer het handicapsysteem wordt gebruikt, wordt "40-all" genoemd in plaats van "deuce" omdat het volgende punt het gehandicapte spel zal winnen. Bij spelen zonder handicap, zoals bij gazontennis, moet men winnen met twee punten, dus "deuce" (afgeleid van deux (twee)) wordt aangeroepen om dit aan te geven.